(Ο
Λόγος αυτός θεωρείται ότι δεν είναι του αγίου Συμεών του Νέου
Θεολόγου. Βλ. Φιλοκαλία, τόμος Δ', σελ. 12, εισαγωγικά σχόλια. Εδώ
παρατίθεται σε νέα μετάφραση απ' ευθείας από το πρωτότυπο κείμενο, το
οποίο εκδόθηκε το 1927 από τον I. Hausherr στο Orientalia Christiana 36,
σελ. 150-172)
Τρεις
είναι οι τρόποι της προσοχής και της προσευχής, με τους οποίους η ψυχή ή
υψώνεται ή γκρεμίζεται• υψώνεται όταν τους μεταχειρίζεται σε κατάλληλο
καιρό, γκρεμίζεται όταν τους κατέχει παράκαιρα και ανόητα. Η νήψη λοιπόν
και η προσευχή είναι δεμένες όπως η ψυχή με το σώμα και η μία χωρίς την
άλλη δεν μπορεί να σταθεί. Αυτά τα δύο συνδέονται μεταξύ τους με δύο
τρόπους. Πρώτα η νήψη αντιστέκεται στην αμαρτία, σαν εμπροσθοφυλακή, και
κατόπιν ακολουθεί η προσευχή, η οποία θανατώνει παρευθύς και αφανίζει
όλους εκείνους τους αισχρούς λογισμούς που εξουδετέρωσε πρωτύτερα η
προσοχή• γιατί αυτή μόνη της δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο.